Abstrakcyjny artysta konceptualny, urodzony (1979) i wychowany w Genui we Włoszech. Obecnie mieszka i pracuje w Sopocie. Wystawiał swoje prace w wielu miastach Europy (w Rzymie, Londynie, Rotterdamie i Barcelonie), a niektóre z jego obrazów można znaleźć także za oceanem. Szczególnie fascynuje go analiza ewolucji ludzkości i mechanizmy, które nią sterują, od najprostszych narzędzi codziennego użytku do najgłębszych i najbardziej złożonych struktur naszego społeczeństwa. 

Ta pasja odzwierciedla się w jego sztuce – jest ona w ciągłej ewolucji. Obrazy Davide są ponadczasowe i reprezentują nasze społeczeństwo, mają służyć jako przejrzysta „książka historii”, którą następne pokolenia będą mogły wykorzystać do analizy rozwoju ludzkości i konsekwencji naszych działań i idei. Są one odniesieniem do „wyzwolenia się od szablonów”, zerwania niewidzialnego łańcucha, który wiąże jednostki z rzeczywistością, która do nich nie należy. 

Styl Davide przypomina pierwotną ekspresję – niezbędną, by w surowy sposób obnażyć często niewygodne tematy, przy minimalnym wpływie minionych ruchów artystycznych. Płótna, tworzone przy użyciu każdego rodzaju materiałów i podpisane na odwrocie, są często cięte lub palone, by strącić je z pozycji uświęconego piedestału sztuki. 

Priorytetem Davide jest nieustanna nauka, gdyż jego zdaniem, rozwój jednostki jest jedynym sposobem na rozwój społeczeństwa, a zmiany w świecie zaczynają się od zmian w nas samych. 

Davide traktuje sztukę jako drogę eksperymentalną, której kierunkiem od samego początku było znaczenie indywidualizmu w społeczeństwie. “Każdy człowiek rodzi się z natury doskonały i niepowtarzalny, tę pierwotną niepowtarzalność każdy z nas musi odnaleźć (i musi nią kierować w swoim życiu), co jest najtrudniejszym zadaniem w naszej egzystencji”.