Wernisaż: 8 maja 2025, godzina 19:00, wstęp wolny.

Czas trwania wystawy: 9 – 30 maj 2025

 Godziny otwarcia wystawy:

 Lokalizacja: Galeria 3U10 (ul. Jana Karola Chodkiewicza 3 lok. u10, 02-593 Warszawa, Mokotów)

Cykl StereoTYPKI (powstaje od 2021r.)

StereoTYPKI to opowieść o człowieku – o jego wewnętrznych sprzecznościach, o samotności, która potrafi się rozgościć nawet wśród ludzi, o relacjach splecionych z oczekiwań, norm i domysłów. To spojrzenie na różnice, które dzielą, i na te,  które budują. Na to, jak bardzo mogą nas dotykać cudze wybory, przekonania, sposoby bycia – nawet gdy nie są naszymi.

Maluję, bo łatwiej mi zostawić emocje na płótnie niż ubrać je w słowa. Obraz pozwala zatrzymać myśl w pół kroku, w niedopowiedzeniu. Czasem jest pytaniem, czasem niezgodą, czasem próbą uchwycenia czegoś, co zwykle wymyka się logice i językowi.

Tytułowe StereoTYPKI to nasze przyzwyczajenia, skróty myślowe, te wszystkie „oczywistości”, które z czasem zaczynają myśleć za nas. W moich obrazach przybierają postać małych ludzików – symboli tego, co społeczne, narzucone, nie do końca nasze. Wędrują po ciałach postaci, szukając przestrzeni dla siebie. Próbują coś ułożyć,  coś narzucić – ale same zdają się być zagubione.

Ciała, na których się poruszają, są posągowe, jakby zamyślone. Czasem nieobecne.

Nie bronią się, ale też nie poddają. Są jak pustynia – duża, milcząca, nieoczywista.

A StereoTYPKI stawiają na niej swoje lekkie kroki, które niosą zaskakujący ciężar.

To właśnie ten ciężar lekkich kroków – niepozornego wpływu, cichego nacisku, codziennego bycia ocenianym,

mierzenia się z czyimiś wyobrażeniami – jest dla mnie najważniejszy.

I to on zostaje na płótnie, tam, gdzie słowa nie wystarczają.

Joanna Czajkowska ( Białystok, 1982 )

Ukończyła Międzynarodowe Studium Charakteryzacji Filmowej pod kier. Marii Ewy Dziewulskiej. Malarstwem zajmuje się od 8 lat. Od 2018 roku należy do Związku Polskich Artystów Plastyków PSU.

Czajkowska prowadzi kilka cykli malarskich. W cyklu StereoTYPKI skupia  się na ujęciu realistycznych sylwetek w nieco surrealistyczny lub abstrakcyjny sposób. Wcześniejszy cykl, Korowód moich marzeń, to świat dziecięcej fantasmagorii, podglądany jakby przez dziurkę od klucza.

W cyklu Żuczki przedstawia owady w rożnym ujęciu, na tle złotego płótna. Obrazy są zazwyczaj małych formatów, we wnętrzu stają się akcentem podkreślającym całość wnętrza. Autorka nazywa je Biżuterią na ścianę.

Autorka dużą wagę przykłada do warsztatu, w swoich pracach skupia się zarówno na stronie wizualnej, jak i zawartej w obrazie opowieści. Inspiracji szuka czerpiąc z życia i relacji międzyludzkich. Na płótnie zostawia swoje własne doświadczenia, nierzadko rozliczając się z poruszanym na nim tematem.