Miriam Tajcher urodziła się w 1984 roku w Warszawie pod nazwiskiem Małgosia Malinowska.

Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz w Accademia di Belle Arti di Brera w Mediolanie. Tytuł magistra sztuk pięknych otrzymała z wyróżnieniem w 2009 roku.

W 2010 roku uczestniczyła w rocznym programie Art & Design w Central Saint Martins College w Londynie. Dzięki stypendium The National Academy School w Nowym Jorku wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie ukończyła Studio Art Intensive Program. Jej wystawa dyplomowa, uznana za najlepszą w 2016 roku, wygrała rezydencję w La Napoule Art Foundation we Francji.

Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Europie i za oceanem. Brała udział w popularnej serii wystaw Creative Mischief w The National Academy Museum w Nowym Jorku.

Jej obrazy znajdują się w prywatnych domach w Nowym Jorku, San Paulo, Canberze, Londynie, Mediolanie, Brukseli, Warszawie i wielu innych.

Miriam Tajcher określa siebie jako malarkę o starej duszy, związaną bardziej z XIX-wieczną atmosferą niż teraźniejszością. Opuszczony zamek, najlepiej we Francji, z zapomnianym ogrodem, byłby idealnym miejscem na jej pracownię. Ale mamy XXI wiek… i oto ona.

Mocno wierzy w tradycyjną technikę malarstwa olejnego, uważając ją za jedyne medium, które może osiągnąć pewny estetyczny ciężar. Dlatego poświęca się doskonaleniu swojego rzemiosła, zwracając uwagę na szczegóły i pracując długie godziny, ścigając się ze światłem dnia. Unikalny dobór kolorów, ostatnie poprawki wykonane malutkimi pędzelkami przy użyciu werniksu sprawiają, że jej obrazy są wyraziste i szlachetne.

Głównym tematem jej prac jest czas. Melancholia czai się we wszystkich jej projektach. Próbując uchwycić to, co ostatecznie zniknie, maluje portrety o intensywnej obecności psychologicznej. Jej inspiracje przychodzą z przeszłości, często nieproszone. Kiedy podejmuje jakiś temat, poddaje się mu bez reszty. Dlatego, jej dorobek składa się z kilku dużych serii. Idzie to w parze z jej zamiłowaniem do zgłębiania tematu w celu dopracowania rezultatu. Wszystko, co robi, można powiązać z intymnym doświadczeniem.

“Mierzę swoje życie moimi obrazami. To one wiodą prym. Styl moich prac nazywam Realizmem Osobistym. Większość dnia spędzam w studio. Potrzebuję czasu i przestrzeni, aby wprowadzić się w stan medytacji, którego wymaga mój proces twórczy. Świadomie odrywam się od głównego nurtu i kieruję wzrok na dawnych mistrzów. Balthus nadal jest tym, który najbardziej pobudza moją wyobraźnię. Romantycznie tęsknię za czasami Ecole de Paris. A kiedy czuję się wyczerpany walką z nowoczesnością, samą siebie zabieram na wycieczkę do Paryża. Ze sztuką życie nigdy nie jest nudne!”